Fundación de Occidente como Autorregulación
(Autopoiesis y pólis)
Reflexiones a partir de la Antígona de Sófocles
Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει
(pollà tà deinà koùdèn anthropou deinóteron pélei)
“Muchas cosas terribles hay; y, con todo, nada más terrible
https://drive.google.com/file/d/1QP8IDtFWlaUytmFjfNfb3P-Tg_dPYwN1/view?usp=sharing
Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει·
Σοφοκλής, Αντιγόνη, 332-3
Muchas son las maravillas [los prodigios, las cosas terribles], pero no hay nada más maravilloso [prodigioso, terrible] que el ser humano.
WONDERS are many, and none is more wonderful than man.
NOTHING MORE WONDERFUL AND FRIGHTENING THAN MAN.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ Ἀντιγόνη 332-375
Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει·
ΧΟΡΟΣ
Πολλά γεννούν το δέος·
το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά·
περνά τον αφρισμένο πόντο
με τις φουρτούνες του νοτιά, 335
στη μέση σκάβει το βαθύ
και φουσκωμένο κύμα·
και την υπέρτατη θεά, τη Γη,
την άφθαρτη παιδεύει την ακάματη
οργώνοντας με τα καματερά
χρόνο το χρόνο φιδοσέρνοντας τ᾽ αλέτρι. 340
Και των αστόχαστων πτηνών
τις φυλές κυνηγά με τα βρόχια,
των αγρίων θηρίων τα έθνη,
των βυθών την υδρόβια φύτρα 345
με δίχτυα πλεγμένα στριφτά,
ο τετραπέρατος· τ᾽ αγρίμι της βουνοκορφής
δαμάζει με τεχνάσματα· φορεί
στων αλόγων την πλούσια χαίτη ζυγό 350
και στον ταύρο, που βαρβάτος βοσκάει στα όρη.
Ένας τον άλλο δίδαξε λαλιά,355
τη σκέψη, σαν το πνεύμα των ανέμων,
την όρεξη να ζει σε πολιτείες·
πώς να γλιτώνει το χαλάζι μες στ᾽ αγιάζι,
την άγρια δαρτή βροχή μέσα στον κάμπο,
ο πολυμήχανος· αμήχανος δε θ᾽ αντικρύσει 360
τα μελλούμενα· το χάρο μόνο
να ξεφύγει δεν μπορεί·
μόλο που βρήκε ψάχνοντας και γιατρειές
σ᾽ αγιάτρευτες αρρώστιες.
Τέχνες μαστορικές σοφίστηκε 365
που δεν τις βάζει ο νους
κι όμως μια στο καλό, μια στο κακό κυλάει·
όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο
και του θεού το δίκιο, που όρκος το δένει φριχτός
πολίτης· αλήτης και φυγάς, 370
όποιος κλωσσάει τ᾽ άδικο, μακάρι και μ᾽ αποκοτιά,
ποτέ σε τράπεζα κοινή
ποτέ μου βούληση κοινή
με κείνον που τέτοια τολμάει. 375
(Μετάφραση Κ. Χ. Μύρης)
335
340
Sophocles. Sophocles. Vol 1: Oedipus the king. Oedipus at Colonus. Antigone. With an English translation by F. Storr. The Loeb classical library, 20. Francis Storr. London; New York. William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company. 1912.
The Annenberg CPB/Project provided support for entering this text.
Chorus
[332] Wonders are many, and none is more wonderful than man. [335] This power spans the sea, even when it surges white before the gales of the south-wind, and makes a path under swells that threaten to engulf him. Earth, too, the eldest of the gods, the immortal, the unwearied, [340] he wears away to his own ends, turning the soil with the offspring of horses as the plows weave to and fro year after year.
Sophocles. The Antigone of Sophocles. Edited with introduction and notes by Sir Richard Jebb. Sir Richard Jebb. Cambridge. Cambridge University Press. 1891.
The Annenberg CPB/Project provided support for entering this text.
Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει·